Mushrooms in a walnut.

New start on micro.blog

Older post are imported.

Veel te vroeg wakker (05:00 uur). Waarschijnlijk vanwege het warme weer. Nog even omgedraaid en uiteindelijk om 06:30 uur opgestaan. Op m'n gemak de zondagse routine doorlopen en iets na 09:00 uur mijn hardloopkleren en -schoenen aangetrokken voor een rondje.

De temperatuur was alweer boven de twintig graden toen ik ging lopen en de eerste drie kilometer voelde het zo benauwd aan dat ik overwoog om te draaien. Toen begon het lichtjes te regenen. Na nog eens drie kilometer werd het weer droog. De tien kilometer wel uitgelopen maar op 't laatst was het weer afzien vanwege de benauwdheid. Het duurde ruim half uur thuis voordat ik helemaal uitgezweet was en onder de douche kon.

's Middags het gras in de voortuin gemaaid en klusjes binnenshuis gedaan. Wel heel rustig aan want ik begon al snel weer te zweten. Tussendoor Inge geholpen met het verplaatsen van de hokken voor broedse kip en het kleine kuiken dat een beetje achterblijft in de groei en extra zorg nodig heeft. Stiekem brengen die kippen nog heel wat extra werk met zich mee. Maar zolang ze van die lekkere eitjes produceren heb ik het er wel voor over.

Rond 17:00 uur begonnen met koken. Daarna niet veel meer gedaan dan wat lezen en tv kijken. Op tijd naar bed nu de temperatuur wat gezakt is.

---

Lezen:
Bel-Ami – Guy de Maupassant
p.1 – p.26 [399]

We hadden onze kleindochter te logeren. Vanochtend rond 9 uur werd ze netjes op tijd bezorgd door haar ouders. Die hadden een uitje met vrienden in Bunnik en omgeving.

Vanwege het slechte weer (het regende hier de gehele dag) brachten we de dag grotendeels binnen door. De activiteiten varieerden van het voorlezen van vele kinderboeken, met duplo torens bouwen, heel veel kinderliedjes meezingen en spelletjes spelen. De dag vloog voorbij.

Toen ze uitgeput in slaap was gevallen in haar vakantiebedje lagen wij uitgeteld op de bank. We keken elkaar vragend aan. Waren we te oud voor dit soort dingen? Ik overwoog om maar wat tv gaan te kijken maar vermande me en pakte het boek dat ik vorig weekend ben beginnen te lezen en las het deze avond uit. Daarna sleepte ik me richting slaapkamer waar ik niet veel later in een diepe slaap viel. De wekker had ik op 6 uur gezet.

---

Lezen:
De maniac - Benjamín Labatut
p.318 - p.380

De komende week heb ik een paar dagen vakantie. Eigenlijk afgelopen vrijdag al maar door het ingelaste tripje naar Stavanger ben ik toch gaan werken zodat ik met iets minder achterstand m'n laptop aan het eind van de dag dichtklapte.

Het grootste deel vandaag is opgegaan met werken in de tuin. Het gazon voor moest gemaaid worden en omdat het al twee weken niet meer was gedaan lukte het niet op een accu. Het opladen duurt dan weer minimaal anderhalf uur voordat ik verder kan. Gelukkig groeit er her en der voldoende onkruid om me bezig te houden. Voor ik het wist was het vijf uur. Tijd om te beginnen met de voorbereidingen voor het avondeten.

Na het eten en de afwas ben ik verder gaan lezen in De maniac van Benjamín Labatut. Hoewel ik geen aanleg heb voor de exacte wetenschappen (wiskunde, natuurkunde, en dergelijke) lees ik er graag over. In deze roman staat de wetenschapper John von Neumann centraal. Geboren in Hongarije (28 december 1903) als Margittai Neumann János von Neumann werd hij al op zeer jonge leeftijd beschouwd als een wonderkind. Hij excelleerde op het gebied van wiskunde.

De hoofdstukken die ik tot nu toe gelezen heb zijn geschreven vanuit het oogpunt van personen die nauw hebben samengewerkt met Von Neumann of familie van hem zijn. Er ontstaat een beeld van een geniaal persoon die continu 'aan' stond en op elk probleem binnen de kortst mogelijke tijd met een oplossing kwam of in ieder geval de kern van het probleem inzichtelijk wist te maken. Wat echter ook duidelijk wordt is dat er een gevaarlijke kant in zijn ongeëvenaarde intelligentie schuilt.

Omdat ik de geschiedenis van John van Neumann niet ken, heb ik daarom bewust niet al te veel achtergrondinformatie opgezocht. Ik wil me laten verrassen door het verhaal.

Vanochtend vroeg opgestaan om de poort open te doen voor de twee werklui die we ingehuurd hebben voor wat klussen achter in de tuin. Ze konden vandaag niet lang blijven en begonnen met het leggen van een vloertje voor de uitbreiding van het houthok. We willen de buitenren van de kippen doortrekken naar dit houthok en er ook een klein binnenvertrek in maken. Maar daarvoor moet het houthok dus wat langer worden zodat we het hout dat we daar opslaan verschoven kan worden.

Rond elf uur waren ze klaar en besloot ik om even naar het dorp te gaan. Ik had nog een boekenbon liggen die ik gekregen had voor vaderdag en wilde die gaan verzilveren. Omdat ik in het verleden zo'n bon wel eens tijdelijk aan de kant heb gelegd en er daarna nooit meer aan gedacht heb totdat het moment dat de bon verlopen was. Dat wil ik dus voorkomen.

In de plaatselijke boekhandel was ik snel klaar. Met de boekenbon kon ik drie boeken aanschaffen:

en verder kocht ik er nog een boek bij dat ik al een paar keer op social media voorbij had zien komen en er nu toch wel erg nieuwsgierig naar was geworden:

Bij het afrekenen werd me gevraagd of ik misschien zin had om zo nu en dan een recensie te schrijven voor de nieuwsbrief die ze maandelijks uitsturen. Natuurlijk heb ik ja gezegd terwijl ik weet dat ik er eigenlijk geen tijd voor heb. Ook lees ik nog maar zelden een boek dat recent is uitgekomen en dat is toch wel een voorwaarde. Afijn, ik hoef alleen maar aan te geven op het moment dat ik over een boek zou willen schrijven of het iets is voor hun nieuwsbrief, anders gaat het over. Ik voel me in ieder geval vereerd dat ze het gevraagd hebben.

De rest van de dag is opgegaan aan de normale zaterdagroutine van boodschappen en klusjes in en rond huis. Nu dat de diepvries het weer doet hebben we gister een hoop etenswaren ingekocht en opgeslagen. Ook wat kant en klare maaltijden voor het geval dat. Zoals deze avond.

Later op de avond met een oog naar het voetbal gekeken en met het andere gelezen in De maniac terwijl er nog zo veel andere boeken liggen waar ik in begonnen ben. Misschien dat het me komende week lukt om er enkele uit te lezen want er staan een paar vrije dagen op het programma. Hoewel we niet zoveel bewoning in de buurt hebben kregen we toch mee wanneer Nederland gescoord had (2x) en dat ze de wedstrijd winnend af wisten te sluiten. Daarna was het al weer snel rustig in de wijde omgeving.

Het verblijf in Stavanger zit er weer op. Normaal gesproken zou ik gisteravond naar huis zijn gevlogen maar omdat ik waarschijnlijk nogal laat was met het boeken van deze trip was de prijs voor de terugreis op woensdagavond te belachelijk voor woorden. Vandaar een extra nachtje in het hotel en nu een vlucht om 10:15 uur. Dat werd uiteindelijk een half uur later vanwege het slechte weer. Vermoed ik.

Eenmaal boven de wolken was het weer een stuk beter.

Rond half twee was ik op kantoor, maar nu in Ede. Net op tijd voor het maandelijkse teamoverleg waar ik zo kon aanschuiven met een verse kop koffie. De rest van de dag bleef het een opeenvolging van calls voordat ik om zes uur in de file kon aansluiten. Mijn voornemen om naar Helmond te gaan liet ik varen omdat ik toch te laat zou arriveren om nog even met mijn moeder te kletsen. Die wordt normaal gesproken niet al te lang na de avondmaaltijd naar haar kamer gebracht om te gaan rusten.

Zelf lag ik er na een lange dag ook niet al te laat in. Jammer dat ik morgen ook nog moet gaan werken in plaats van vrij te zijn voor ruim een week vakantie.

Er bevinden zich hier ontzettend veel meeuwen op en rondom het gebouw waar ik deze week ben. Gister tijdens de lunch zaten we op de begane grond vlak bij het raam en zag ik een kuikenmeeuw uit de bosjes tevoorschijn komen. Later viel me op vanuit mijn kantoor dat op een van de vele katrollen met kabel die er geparkeerd staan een meeuw zat te broeden.

Je moet goed kijken in dit zoekplaatje en daarom hieronder een uitsnede voor de duidelijkheid. Het is dat de meeuw af en toe haar nest verliet, anders was het mij ook ontgaan.

De laatste avond dat ik in Stavanger was besloot ik een bezoek te brengen aan een restaurant in de haven voor een traditionele vissoep die me de vorige keer dat ik hier was ook zo goed was bevallen. Ik had er geen spijt van. Daarna nog een rondje over de boulevard gemaakt waar er iedere woensdag live-optredens zijn van lokale artiesten. Het was gezellig druk en opnieuw was ik blij dat ik gekozen had om niet een hotelkamer aan de boulevard zelf te nemen.

Op de terugweg kwam ik langs een ködwinkel. Ik moest het opzoeken. Het betekent vlees, dus waarschijnlijk een slagerij. Toch zag het er niet zo uit toen ik een blik naar binnen wierp. Eerder als een restaurant.

Altijd wennen de eerste ochtend wakker worden in een vreemd bed, een vreemde kamer. Ik was in Stavanger. Tot begin vorig jaar nog nooit in Noorwegen, laat staan in Stavanger geweest. Nu was het alweer de derde keer.

Nadat ik me opgeknapt had en klaar was voor het ontbijt, opende ik de gordijnen om te zien of het raam een beetje open kon. Het was warm op de kamer. Mijn uitzicht was geweldig.

Vorig jaar rond deze tijd was ik ook in Stavanger. Er werd ons toen een hotel aangeraden dat aan de rand van de haven lag. Een oud pittoresk hotel. Ik had geluk dat ze nog een kamer aan de voorzijde hadden weten te reserveren. Andere collega's sliepen aan de achterkant. Dat was ook meteen het belangrijkste verschil. Zij sliepen 's nachts, terwijl ik wakker werd gehouden door de vele toeristen die zich luidkeels de hele avond en nacht over de boulevard van café naar café slingerden en mij uit de slaap hielden.

Deze keer had ik dus aangegeven een hotel ietsjes verwijderd van het centrum te prefereren. Als ik naar links keek zag ik het haventje in de verte tussen de gebouwen door. Er werd de laatste tijd veel gebouwd zo vertelde mijn collega die me na het ontbijt kwam ophalen voor een nieuwe werkdag.

Diezelfde collega bracht me ook weer terug en we spraken af dat hij zijn auto naar huis zou brengen en me dan in het centrum zou ontmoeten zodat we ergens naar het voetbal konden gaan kijken. Nederland speelde tenslotte tegen Roemenië en dat zou ik zeker wel willen zien, dacht hij. Ik liet het maar zo en eindigden in een voormalige terminal waar je op de veerboot kon stappen die een pendeldienst verzorgde tussen alle eilanden in de buurt. De pendeldienst was er nog steeds maar legde ergens anders aan en de terminal was verbouwd tot een soort van evenementenhal plus restaurant.

De wedstrijd bleek niet echt populair te zijn in Stavanger. Voor in de hal, bijna in het scherm zat een groepje Roemenen en verder wat lokale bevolking. De twee mannen in hun oranje shirt waren Nederlanders die hier woonachtig waren. Nederland won, de Roemenen dropen teleurgesteld af en de vrolijke Nederlanders gingen met hun Noorse gezinnetjes meteen naar huis. Bedtijd voor de kinderen. Wij gingen nog ergens iets drinken voordat ik mijn hotelkamer weer opzocht.

Ik ben in Stavanger, Noorwegen.

Tot afgelopen week donderdag lag dit niet in de planning. Maar soms kan het snel gaan. Vrijdag via het reisbureau van mijn werk de tickets geboekt plus het hotel en vanochtend vroeg om vijf uur in de auto gestapt richting Schiphol.

Ik was een beetje huiverig of de vakantiedrukte misschien al was begonnen aangezien de Schiphol app aangaf dat de drukte bij security rond het tijdstip dat ik er moest zijn al zo'n 30 minuten of meer kon bedragen. Dat viel echter honderd procent mee. Ik was ruim op tijd om op m'n gemak een smakelijk ontbijt te nuttigen voordat ik met de bus naar het vliegtuig werd gebracht.

In het vliegtuig las ik verder in Lila van Robert Pirsig. Voor de verandering weer vanaf mijn telefoon als ebook. Dat was me goed bevallen toen ik onlangs voor het werk naar Berlijn moest en met de trein was gegaan.

De vlucht naar Stavanger was kort en voor ik het doorhad werd de landing ingezet en zat ik niet veel later in de taxi naar kantoor. Daar kreeg ik een tijdelijke werkplek aangewezen die een verdieping hoger was dan de laatste keer dat ik er was. Wel met uitzicht op dezelfde plek waar de meeste ruimte gebruikt wordt voor de opslag van kabels en kratten met eindprodukten die wachten op de rest van de order voordat alles verzonden kan worden.

De avond bracht ik door in het hotel. Na wat gegeten te hebben nam ik een douche en ging op tijd naar bed.

Vanochtend was mijn plan om een rondje van twaalf kilometer te gaan rennen. Omdat het voor een gedeelte door 'onbekend gebied' ging, had ik een nieuwe app gedownload: RunGo. Met deze app kun je een gpx route omzetten naar bestand dat ook aanwijzigingen geeft zoals navigatie in je auto. Dit bestand kan dan weer geopend worden mijn Apple iWatch zodat ik tijdens het lopen op tijd te horen krijg wanneer ik een afslag moet nemen.

Het zag er goed uit maar 'the devil is in the details'. Na vijf kilometer kreeg ik te horen dat ik zo'n 1,5 km de route kon volgen voordat ik naar links moest. Rustig rende ik door totdat ik op mijn horloge keek en zag dat ik al meer dan vijfhonderd meter van de route was afgeweken. Ergens had ik misschien het fietspad moeten verlaten voor een ander pad hoewel dat niet logisch was omdat de instructie was om de doorgaande weg te blijven volgen. Ik besloot door te blijven lopen ervan uitgaande dat ik toch wel bij de Lentse Plas (het keerpunt van mijn route) zou aankomen.

Maar dat was verkeerd gegokt. Na zes en een halve kilometer te hebben gelopen besloot ik bij de rotonde vlak bij de bioscoop wat te drinken en om te keren. Ik koos vervolgens voor de mij bekende korte route terug naar huis en kwam daardoor niet aan de beoogde twaalf kilometer. Het was desondanks een lekkere run zo op de ochtend. Nu eens kijken of ik de navigatie was kan bijstellen voor een nieuwe poging over een week.

In de namiddag weer verder gewerkt in de tuin. De kip in schuur zit nog steeds te hopen/broeden (en wij hopen met haar mee) dat het tweede eitje ook uit gaat komen. Vooralsnog blijft het bij een klein barstje in de eierschaal. Het eerstgeboren kuikentje maakt het verder goed.

Vandaag wordt het warm en morgen nog warmer. Dus besloot ik om vanochtend te gaan lopen in plaats van vanavond of morgenavond. Ook had ik het in m'n hoofd gehaald om te proberen voor de 10 kilometer te gaan. Die heb ik al tijden niet meer gelopen. De voornaamste reden is om een vergelijkingspunt te hebben. Dit jaar wil ik me aan mijn voornemen houden om deze afstand binnen het aantal minuten te lopen dat gelijk staat aan mijn leeftijd. Dus met andere woorden: dit jaar wordt ik in september 61 jaar en wil ik de 10 kilometer in maximaal 61 minuten lopen.

Vandaag deed ik er bijna 66 minuten over. Met een kleine onderbreking in verband met een rood stoplicht liep ik de afstand zonder onderbreking. Ik vond het een mooi begin want het was zoals gezegd heel lang geleden dat ik deze afstand had gelopen en in het algemeen had ik de voorbije maanden niet zo heel veel mijn hardloopschoenen aangetrokken. Het Emerson loopgroepje heeft me een duwtje in de goede richting gegeven, denk ik.

In ieder geval ging ik met een voldaan gevoel en bezweet lichaam onder de douche. Daar begon de spierpijn in mijn kuiten al op te spelen. Een teken dat ik het de rest van de dag rustig aan zou moeten doen om geen kramp te krijgen wat mij in het verleden wel vaker overkwam na een flinke lichamelijk inspanning. Ik besloot om het gras voor te gaan maaien en verder te gaan met het onkruid verwijderen uit de tuin aan de zijkant van de oprit. Daar zou ik vandaag en morgen wel het grootste deel van de dag mee bezig zijn.

Tegen een uur of zes hield ik het voor gezien en begon met het bereiden van de avondmaaltijd. Daarna met een goed boek op de bank. Om tien uur 's avonds vond mijn lichaam het genoeg voor de dag en besloten we naar bed te gaan.

Mijn korte vakantie is begonnen. De rest van de week vrij. Oorspronkelijk zou ik gister en volgende week maandag vrij hebben maar dat is er bij ingeschoten wegens de hoeveelheid werk die er ligt. Dan maar later dit jaar wat extra vrije dagen (zei hij optimistisch...).

In de ochtend wat klusjes in huis gedaan en 's middags nam ik echt even vrijaf. Inge had een afspraak in Utrecht, inclusief etentje en zou pas laat thuis zijn. Ik nam van de gelegenheid gebruik om me met een goed boek en een drankje op het terras te installeren. Ook de twee buitenkatten namen het ervan.

Tegen de avond trok ik mijn hardloopschoenen aan voor een rondje rennen.

Voor het avondeten maakte ik het mezelf gemakkelijk met het ontdooien van een maaltijd die ik vorige week gemaakt had. Daarna weer verder met lezen tot Inge thuis was. Nog even wat gekletst en toen naar bed.

Laatste werkdag van de week. Eigenlijk was het plan om ook vandaag al vrij te zijn, maar ik had er toch voor gekozen om naar kantoor te gaan. Er lag nog meer dan voldoende achterstallig werk en bovendien wilde ik vanavond niet opnieuw afmelden voor het Emerson loopgroepje.

Toch leek het er even op dat het niet zou doorgaan. Een aantal collega's hadden vakantie of waren vanwege blessures verhinderd. Uiteindelijk bleken we met z'n drieën te zijn. Een vierde collega die ook mee zou lopen kwam niet opdagen. Later hoorden we dat hij aan de andere kant van het gebouw op ons had staan wachten en toen maar iin z'n eentje is gaan lopen.

Wij liepen in een rustig tempo naast de spoorbaan richting station De Klomp. Daar aangekomen deden we wat oefeningen en toen weer terug naar kantoor. In totaal iets meer dan 5 kilometern. Onderweg kletsten we heel wat af. Het was gezellig om weer eens een keer op deze manier een rondje te rennen. Normaal loop ik altijd in m'n eentje. De volgende week probeer ik er weer bij te zijn.

Naar kantoor. Waar een volle agenda mijn werkdag bepaalde. Veel conference calls, maar gelukkig wel ruimte om tussendoor een stukje te wandelen tijdens de lunchpauze. Omdat morgen alweer mijn laatste werkdag van de week is (vanwege Hemelvaartsdag en een verplichte ADV dag op vrijdag, heb ik er maar meteen een vakantiedag op woensdag bijgeplakt) werd het later dan normaal om wat zaken weg te werken die anders te lang zouden blijven liggen. Daarom bleef er 's avonds niet veel tijd over om nog iets anders te doen dan wat tv kijken voordat ik naar bed ging.

Op het werk heb ik me aangesloten bij een loopgroepje. Zelf zijn ze vorig jaar al gestart omdat ze zich hadden ingeschreven om mee te doen aan de marathon van Rotterdam. Niet voor de 42 km, maar voor de afstand van 10 km. De meesten van hen hadden niet veel ervaring (meer) met hardlopen dus ze begonnen rustig aan met wekelijks een korte afstand in een laag tempo. Rond de jaarwisseling waren er een paar deelnemers afgehaakt en bleef er een kerngroepje over dat uiteindelijk ook de 10 km in Rotterdam wist uit te lopen.

Volgend jaar willen ze opnieuw meedoen en daarom hebben ze besloten door te blijven gaan met de wekelijkse loopsessie op dinsdag om in conditie te blijven. Ze stuurden een uitnodiging uit voor eventuele nieuwe deelnemers en toen ik die voorbij zag komen heb ik me opgegeven. Niet omdat ik denk mee te willen doen in Rotterdam. Het is mij te druk, en ik vind het niet fijn om tussen zoveel mensen te lopen waardoor je niet altijd in je eigen loopritme komt. Ook is het al verscheidene keren voorgekomen dat ik tijdens de voorbereiding kamp met een lichte blessure of voor het werk weg moet waardoor ik ofwel niet goed heb kunnen trainen of op de dag zelf niet in Nederland ben.

De reden waarom ik toch heb besloten met hen mee te trainen is om een stok achter de deur te hebben om in ieder geval minimaal een keer per week te gaan lopen. Het komt te vaak voor dat er een week voorbij gaat en ik niet ben geweest. Kijk maar naar de afgelopen weken. Hopelijk krijg ik op deze manier weer wat meer enthousiasme op de hardloopschoenen aan te trekken.

Vandaag had ik dat enthousiasme nog niet maar wel de zenuwen dat ik komende dinsdag met hen mee zou gaan lopen terwijl ik al een hele tijd niet meer was geweest. Dus kleedde ik me tegen de middag om voor een rondje van 5 km. Het viel niet mee. Na vier kilometer moest ik even in wandeltempo voordat ik de laatste kilometer kon uitlopen. Wat me voornamelijk parten speelde is de nasleep van de verkoudheid die ik in de VS heb opgedaan. Het ademhalen viel me zwaar door een verstopte neus en de kriebelhoest. Maar ik voelde me voldaan toen ik na afloop onder de douche stond.

In de namiddag heb ik mijn Strava account (wat ik dacht niet (meer) te hebben) geactiveerd omdat de meesten van het loopgroepje hierop actief zijn. In de zijbalk van mijn blog heb ik een widget geplaatst waar mijn loopactiviteiten getoond worden. Misschien dat ik op deze manier wat interactie krijg met een verdwaalde bezoeker van mijn site die ook op Strava zit.

Het lukt me sinds ik terug ben uit de VS maar niet om voor de wekker afgaat wakker te worden. Of eigenlijk, ik word wel wakker, maar veel te vroeg. Zo rond drie uur 's nachts. Dat lijkt me geen goed tijdstip om op te staan. Dus draai ik me om en probeer verder te slapen. Dat lukt pas na een tijdje. En dan gaat de wekker ineens af.

Vanochtend had ik de wekker niet gezet, want zaterdag. Als ik 'm had gezet zou dat op zes uur zijn geweest. En raad eens? Yep, ik werd om tien voor zes wakker.

In de ochtend vooral rustig aan gedaan. Op mijn blog ben ik begonnen met terugwerkende kracht te posten over de dagen dat ik in Boulder ben geweest. Ik had wel aantekeningen gemaakt maar niets gepost. Dat ga ik nu alsnog doen. Omdat het kan.

Daarna ontbijt en toen naar de stort. Gister was de tuinman geweest en die rekent best wel een flink bedrag voor het afvoeren van tuinafval. Dus daarom laten we hem nu wat langer doorwerken in de tuin en breng ik alles wat hij in de aanhanger heeft gegooid zelf weg. Rond lunchtijd ben ik in de voortuin gaan maaien. Het gras stond aardig hoog en ik schatte in dat ik de accu van de maaier minstens twee keer moest opladen om de hele voortuin te maaien. Dat was nog te voorzichtig ingeschat. Drie keer moest de accu aan de lader voordat ik het klusje afhad. Tussendoor hielp ik Inge met andere klusjes in de tuin. Het was er lekker weer voor. Niet te warm en droog. Pas tegen de avond trok de lucht dicht. Vanuit de richting van Nijmegen kwamen er donkere onweerswolken onze kant op. En om zes uur vielen de eerste druppels.

Voor de verandering wat eten laten bezorgen zodat we tijd hadden om te douchen voordat de dodenherdenking begon. Later op de avond nog wat gelezen en niet al te laat naar bed. We waren allebei goed moe na een hele dag in de tuin te hebben gewerkt.

De dag begon met regen. Nu ik niet naar kantoor hoefde vanwege een doorgeschoven vrije dag, liet de zon (die de afgelopen dagen uitbundig geschenen had) het afweten. Geen probleem verder want ik had niet veel energie om veel te doen. De verkoudheid waarmee ik uit de VS terugkeerde is bijna verdwenen maar echt opgeknapt ben ik nog niet. Daarom niet veel gedaan vandaag dan wat opruimen in huis, privé-mail doornemen, tijdschriften doorbladeren, lezen in Napoleon, koken en een beetje tv kijken. Ik had zo'n rustdag hard nodig. Eens zien of er in het weekend wat meer uit mijn handen komt.

De sneeuw lag er nog vanochtend. Niet overdreven veel, maar toch.

Ik besloot na het ontbijt een wandeling te maken naar Boulder Creek. Hardlopen leek me niet verstandig omdat het waarschijnlijk te glad zou zijn en ik verder ook niet echt de juiste sportkleding en -schoenen bij me had om met dit weer erop uit te gaan. Vanuit het hotel volgde ik de weg tot het punt waar ik de weg over moest steken om het park in te gaan. Tot nu toe had ik slechts een enkeling zien wandelen. De meeste voorbijgangers zaten in een auto.

In het park, of eigenlijk het wandelpad dat parallel aan het kleine riviertje gaat was het ook nog erg rustig. Zo heel af en toe kwam ik iemand tegen. Meestal om de hond uit te laten. En een enkeling om hard te lopen. Voorzichtig zochten ze naar de meer droge of niet besneeuwde stukken zodat ze niet zouden uitglijden. Ik vroeg me af of ik misschien te voorzichtig was geweest. Echt koud was het niet en ook de paden leken goed begaanbaar. Maar om nu weer terug te gaan was ook wel weer wat overdreven. Ik liep verder en nam me voor goed van de wandeling te genieten in plaats van me druk te maken dat ik een verkeerde beslissing had genomen.

Net toen ik ver genoeg gelopen had en zin kreeg in een kop koffie zag ik een groep mensen staan die bezig waren zich uit te kleden. Netjes legden ze hun kleren in de berm en slechts gekleed in zwemkleding daalden ze af naar het snelstromende water. Eentje vroeg er of ik zin had om mee te gaan. Vriendelijk sloeg ik het aanbod af. Vol verbazing bleef ik kijken hoe ze zich naar het midden van het water begaven om daar in een kring te gaan staan en elkaar vast te houden. Ze hielden het zeker enkele minuten uit onder het zingen van liederen terwijl het water toch ijskoud moest zijn. Daarna hielpen ze elkaar weer op het droge waar ze nog steeds voluit zingend rondjes over het grasveld renden om warm te worden. Ik stond erbij en keer ernaar.

De hele week was het zomers weer in Boulder. Met temperaturen boven de 25 graden celsius en veel zonneschijn konden we iedere avond buiten eten (niet dat we dat altijd deden, maar het kon). Gisteravond in Longmont was dat zo goed als afgelopen. Gedurende de dag liep de temperatuur al niet meer zo hoog op en in de namiddag begon het te regenen, wat geleidelijk overging in natte sneeuw. Vanochtend zag ik dat er een dun laagje sneeuw was blijven liggen. De temperatuur was rond het vriespunt.

Op kantoor waren niet veel mensen aanwezig. Navraag leerde mij dat het gros er voor kiest om de vrijdag als thuiswerkdag te gebruiken. Het was voor mij reden om al vroeg in de namiddag mijn spullen bij elkaar te pakken en terug te keren naar het hotel. Inmiddels was het opnieuw gaan sneeuwen en lag er meer sneeuw.

Ik was best wel moe van de hele week in vergaderingen zitten en ook begon ik alsnog de jetlag te voelen. In plaats van het centrum in te gaan voor het avondeten koos ik ervoor iets te eten in hotel zelf. Daarna installeerde ik me op de bank in mijn hotelkamer om nog wat te lezen en tv te kijken. Rond 21 uur kon ik mijn ogen niet meer open houden. Tijd om te gaan slapen.