22121 - zaterdag

De sneeuw lag er nog vanochtend. Niet overdreven veel, maar toch.

Ik besloot na het ontbijt een wandeling te maken naar Boulder Creek. Hardlopen leek me niet verstandig omdat het waarschijnlijk te glad zou zijn en ik verder ook niet echt de juiste sportkleding en -schoenen bij me had om met dit weer erop uit te gaan. Vanuit het hotel volgde ik de weg tot het punt waar ik de weg over moest steken om het park in te gaan. Tot nu toe had ik slechts een enkeling zien wandelen. De meeste voorbijgangers zaten in een auto.

In het park, of eigenlijk het wandelpad dat parallel aan het kleine riviertje gaat was het ook nog erg rustig. Zo heel af en toe kwam ik iemand tegen. Meestal om de hond uit te laten. En een enkeling om hard te lopen. Voorzichtig zochten ze naar de meer droge of niet besneeuwde stukken zodat ze niet zouden uitglijden. Ik vroeg me af of ik misschien te voorzichtig was geweest. Echt koud was het niet en ook de paden leken goed begaanbaar. Maar om nu weer terug te gaan was ook wel weer wat overdreven. Ik liep verder en nam me voor goed van de wandeling te genieten in plaats van me druk te maken dat ik een verkeerde beslissing had genomen.

Net toen ik ver genoeg gelopen had en zin kreeg in een kop koffie zag ik een groep mensen staan die bezig waren zich uit te kleden. Netjes legden ze hun kleren in de berm en slechts gekleed in zwemkleding daalden ze af naar het snelstromende water. Eentje vroeg er of ik zin had om mee te gaan. Vriendelijk sloeg ik het aanbod af. Vol verbazing bleef ik kijken hoe ze zich naar het midden van het water begaven om daar in een kring te gaan staan en elkaar vast te houden. Ze hielden het zeker enkele minuten uit onder het zingen van liederen terwijl het water toch ijskoud moest zijn. Daarna hielpen ze elkaar weer op het droge waar ze nog steeds voluit zingend rondjes over het grasveld renden om warm te worden. Ik stond erbij en keer ernaar.