Het stormde hevig deze ochtend toen ik opstond om voor de eerste keer dit jaar naar kantoor te gaan. Voor de zekerheid ging ik achter het huis een rondje maken om te zien of er niets was weggewaaid of losgeraakt. Dat bleek niet het geval te zijn met uitzondering van enkele dakpannen op de schuur. Ze zaten nog op hun plaats maar het zou zo maar kunnen dat ze met nieuwe windstoten alsnog hun plek zouden verlaten. Ik besloot thuis te blijven, ook omdat het voor mijn gevoel iets te hard stormde om er doorheen te rijden terwijl ik zonder problemen thuis kon werken. In de loop van de ochtend nam de storm af en hadden de dakpannen stand gehouden.

Na het werk (weinig calls gelukkig) een rondje gaan lopen nu de wind in kracht had afgenomen. Het regende wel van tijd tot tijd en ik kwam geheel doorweekt weer thuis. Een warme douche deed wonderen. In de avond wat gelezen en begonnen met seizoen 1 van Slow Horses, een serie op Apple TV+ (drie maanden gratis abonnement vanwege de aankoop van de Homepods).

Net voordat ik naar bed wilde gaan een telefoontje van de zorginstelling waar mijn moeder verblijft. Een uitvoerig verhaal dat ze door een ongelukkige samenloop van omstandigheden een verkeerd medicijn had gekregen wat bedoeld was voor een andere bewoner. Geen complicaties, hooguit was ze wat suf en moesten ze haar suikerspiegel in de gaten houden. Fijn dat ze gebeld hebben, maar tegelijkertijd ook wel zorgwekkend dat zo'n fout gemaakt kan worden. De werkdruk is hoog en bezetting van het zorgpersoneel is laag, dus ik verwijt hen niets. Wel de organisatie die hiervoor (deels) verantwoordelijk is.